مشاوره در کاشت مو

مشاوره

مقدمه

مشاوره به موفقیت در جراحی ترمیم مو ارجحیت دارد. ایجاد یک تعامل خوب بین بیمار و پزشک با مراجعه بیمار به مطب آغاز می شود. این بُعد ابتدایی مشاوره ممکن است با تحقیق آنلاین در وب سایت مطب، تماس تلفنی اولیه یا خواندن بروشور یا موارد شبیه به آن شروع شود.

در طول مشاوره، اگر بیمار کاندیدای مناسبی باشد تصمیم گیری برای کاشت مو اتخاذ خواهد شد. علاوه بر این، مشاوره فرصتی است برای اینکه بیمار بداند داشتن چه انتظاراتی از عمل کاشت مو درست است و تمامی جزئیات عمل شامل هرگونه مراقبت قبل از عمل یا بعد از عمل بررسی شود. اگر خوب انجام شود، مشاوره در صورتی که به خوبی هدایت شود، به تنهایی می تواند رضایت بیمار را از عمل افزایش دهد. مشاوره ممکن است با مشاور متخصص و تعیین شده انجام شود.

انتخاب کاندیدای کاشت مو

انتخاب کاندیدای کاشت مو عامل تعیین کننده اصلی موفقیت در جراحی است. در صورتی که بیمار از نظر پزشکی و روانی مناسب و سالم باشد فرایند انتخاب کاندیدا برای کاشت مو انجام می شود. ارزیابی معیارهای مانند سن، درجه ریزش مو، بانک موی کافی، کیفیت مو، و رنگ مو در انتخاب کاندیدای مناسب کمک کننده است. کاندیدای مناسب باید برای دستیابی به پوشش نواحی کاشت موی مورد نظر، کنترل ریزش موی در حال پیشرفت، و مهمتر از همه، انتظارات منطقی، از بانک موی کافی برخوردار باشد.

سن

افراد 25 ساله و بالاتر برای پیوند مو ارجح هستند. استفاده بیش از حد و نامشخص دارو برای کاهش سرعت ریزش موی مداوم و در حال پیشرفت نتیجه بخش نیست. از این جهت، نرخ و شدت نهایی ریزش مو در سنین پایینتر از 25 سال بسیار کمتر از 25 سال و بالاتر قابل پیش بینی است.

در مقایسه با کاندیداهای مسن تر، این بیماران جوانتر بیشتر احتمال دارد مایل باشند خط رویش موی اصلی خود را به جای خط رویش موی مسن تر داشته باشند که یک انتظار منطقی نیست.

انتظارات واقعی در کاشت مو

انتظارات واقعی از تراکمی که قابل ایجاد است چگونگی رضایت بیمار را نسبت به نتیجه نهایی عمل زیبایی تعیین می کند. جراحی ترمیمی مو دیگر «گرافت های مو»ی قدیم نیست. تبدیل قابل توجهی از 10 تا 25 واحد فولیکولی موی بزرگتر به واحدهای کوچکتر، بیشتر به طور طبیعی یک تا سه واحد فولیکولی مو انجام می شود. (تصویر 1.1). هدف، بهبود ظاهر بیماران می باشد بدون اینکه مشخص باشد عمل جراحی انجام شده است. نتیجه مورد انتظار از پیوند مو، بهبود طبیعی و غیر قابل کشف تراکم موها است که نباید به هیچ وجه با ظاهری به صورت مملو از گرافت به نظر برسد. علاوه بر این، حتی با گرافت های فولیکولی کوچکتر، اگر خط رویش مو بیش از حد صاف و فاقد ناهمواری باشد، کاشت مو می تواند غیرطبیعی به نظر برسد.

نتیجه نهایی پیوند مو باید از «شکل ظاهری نامنظم و ناهمواری های» خط رویش موی طبیعی پیروی کند (تصویر 1.2).

نکته بسیار مهم در اینجا، دغدغه اولیه بیماران درمورد زیبایی ظاهری خودشان است. آنها ممکن است تمایل به خط رویش موی پیشرفته، تقویت پوست جلوی سر و یا ضخیم و متراکم شدن ناحیه ورتکس یا فرق سر داشته باشند (تصویر 1.3). مهمترین بهبود زیبایی با پر شدن و تقویت موها به دست می آید که با تنظیم و فریم‌بندی صورت و از طریق تقویت خط رویش موی جلوی سر و افزایش تراکم قابل ایجاد در پوست ناحیه جلوی سر انجام می شود.

تصویر 1.1: در روش پیوند مدرن مو، در مقایسه با گرافت های بزرگتر و پر از فولیکول در روش های قدیمی گذشته یک واحد فولیکولی کوچکتر به واحد فولیکولی سه تایی تقسیم و تبدیل می شود.

علاوه بر این، کاشت مو باید برای پیشگیری از ریزش موی در حال پیشروی طراحی شود. به این ترتیب، می‌توان از نتیجه کار و ظاهر طبیعی در آینده نزدیک و دور اطمینان حاصل کرد. بنابراین، اگر بیمار بانک موی محدود و طاسی قابل توجهی دارد، باید به وی توصیه شود که مهمترین نتیجه زیبایی با تمرکز در نواحی که عمدتا در قاب بندی صورت تاثیر دارند به دست می آید. توضیح این مفهوم برای مردان مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک که تمایل به خط رویش موی پایینتر و پرپشت تر و یا پوشش پرپشت تر پوست ورتکس یا فرق سر دارند بسیار مهم است. اگر گرافت ها بیش از حد قدامی یا جلو قرار داده شوند و خط رویش مو عقب برود، چیزی که به جا می‌ماند ردیفی از موهای پیوند خورده غیر طبیعی جلوی خط رویش موی عقب رفته است. هنگام مشاوره به مردانی که مایل به پیوند مو از پوست ورتکس یا فرق سر هستند، این نکته باید توضیح داده شود که حتی اگر با پیوند مو پوشش کاملی در پوست ورتکس ایجاد شود ممکن است برای بیمار چندان محسوس و چشمگیر نباشد.

افزون بر این، از آنجا که پیچ و زاویه خواب فولیکول های مو در پوست ورتکس در جهات مختلف روییده، گرافت‌های بیشتری برای پوشش کافی این ناحیه لازم است. و اگر ریزش موی در حال پیشروی، کنترل نشده باشد، بیمار ممکن است با یک حلقه غیر طبیعی طاسی در اطراف گرافت های پیوندی مواجه شود. با در نظرگرفتن نتایج بلند مدت زیبایی، پیوند واحدهای فولیکولی در دو سوم ناحیه قدامی پوست سر، امن ترین منطقه است.

نکته مهم در اینجا، تراکم قابل درکی است که می توان ایجاد کرد و به عنوان عملکردی در نظر گرفته می شود که نه تنها تراکم گرافت های پیوندی بلکه مواج بودن مو و کیفیت مو را در بر می گیرد.

تصویر 2.1: بیمار دارای خط رویش موی طبیعی است.

تصویر 3.1: مشاوره عمومی. یک مرد 28 ساله دارای خط رویش موی عقب رفته در پیشانی و کم پشتی در قسمت قدامی و ورتکس (فرق سر) می باشد.

بیمار دچار نازکی و کم پشتی مو نباید انتظار همان بهبود زیبایی را داشته باشد که در یک فرد با موهای ضخیم و مجعد ایجاد می شود. حتی با همان تعداد گرافت های پیوندی و رشد، ضخامت و مجعد بودن مو می تواند از 50٪ تا 100٪ متراکم تر از موی نازک و صاف شود. علاوه بر این، تراکم خالص معادل تعداد موهای پیوند شده، منهای ریزش موی موجود در ناحیه گیرنده پیوند مو می باشد. ایجاد یک افزایش خالص محسوس و قابل توجه در بیماران دچار ریزش موی سریع و در حال پیشروی در مقایسه با بیمارانی که درجه ریزش موی کندتری دارند یا افرادی که ریزش موی آنها تحت نظر پزشکی کنترل شده، مشکل تر است.

برای رسیدن به نتیجه دلخواه، جراحی های بیشتری ممکن است لازم باشد که ممکن است به دلیل ریزش موی در حال پیشروی یا هر گونه محدودیت فنی در جراحی اولیه باشد که از پوشش کامل و دلخواه جلوگیری کند.

بسته به اندازه ناحیه گیرنده پیوند، میزان ریزش موی در حال پیشروی و تامین بانک موی فرد، بیشتر می توان به هدف زیبایی مورد نظر در دو جراحی دست یافت.

سوابق دقیق پزشکی

کاشت مو یک گزینه برای درمان آلوپسیا است با این حال، ممکن است برای بیمار درمان مطلوبی نباشد. مانند هر ارزیابی ریزش مو ابتدا لازم است تشخیص مناسبی بدست آوریم. جراحی ترمیم مو در انواع آلوپسیا به جز آلوپسی آندروژنتیک مستلزم بررسی و ملاحظات خاصی است و ممکن است به طور کلی نتایج متفاوت باشد؛ بنابراین، این موضوع مهم است که قادر باشیم با اطمینان آلوپسی آندروژنتیک را از اسکارهای شبیه آلوپسی تشخیص دهیم. این امر مستلزم گرفتن سوابق دقیق بیمار (جدول 1.1)، انجام معاینه کامل پوست سر و احتمالا بررسی های بیشتر، مانند گرفتن بیوپسی است. افراد دچار آلوپسی آندروژنتیک باید ریزش موهای خود را در صورت از دست دادن تدریجی، پیشرونده، بدون علامت و بدون ارتباط با بیماری خاصی یا عوامل استرس زا و یا آرایش تهاجمی مو گزارش کنند. در مورد هرگونه جراحی پیوند موی سابق نیز باید با پزشک گفتگو شود (جدول 2.1).

وضعیت سلامتی بیمار و سوابق جراحی همچنین باید مشخص شود. یک سابقه پزشکی جامع باید از بیمار به صورت مستند تهیه شود.

جدول 1.1: سوابق پیوند موی قبلی

سوالات پیشنهادی برای به دست آوردن سابقه پزشکی دقیق از بیمار در طول مشاوره

چه میزان ریزش مو در حال حاضر وجود دارد؟

آیا ریزش مو ناگهانی است یا تدریجی؟

آیا ریزش مو به صورت منطقه ای و محدود است یا پراکنده؟

آیا ریزش مو با افزایش ریزش و خالی شدن سر همراه است؟

آیا خارش، سوزش، حساسیت به لمس یا ترشح وجود دارد؟

ریزش مو از چه نظر شما را آزار می دهد؟

انتظارات شما از پیوند مو چیست؟

چه داروهایی در حال حاضر مصرف می کنید؟ آیا داروهای ضد انعقاد استفاده می کنید؟

برای درمان ریزش مو چه داروهایی استفاده می کنید؟

آیا قبلا جراحی، از جمله جراحی پیوند مو داشته اید؟

آیا در حال حاضر سیگار می کشید؟ اگر بله، چند بسته در روز؟

آیا دچار کلوئید یا زخم های هیپرتروفی شده اید و آیا وضعیت بیماری پیشرفت کرده است؟

آیا در گذشته یا در حال حاضر از مدل مو یا سبک آرایش موی تهاجمی و آسیب زننده استفاده می کنید؟

برای هر شرایطی که احتمال برود بر روی جراحی تأثیر بگذارد ممکن است توصیه شود با متخصص یا پزشک مراقبت های اولیه گفتگو کنید. اگرچه پیوند مو کم خطر و با حداقل عوارض همراه است، توصیه می شود که هر بیمار بالای 55 سال تایید و اجازه پزشکی خود را از پزشک مراقبت های اولیه خود دریافت کند. لیست فعلی آنها نیز باید با دقت بررسی شود. استفاده از داروهای ضد انعقاد می تواند اثرات جانبی نسبی در جراحی بگذارد.

با این وجود، پیوند مو هنوز برای بیماران دچار اختلالات انعقادی انجام می شود، که از لحاظ فنی می تواند دشوارتر باشد. فقدان هموستاز یا قطع خونریزی مناسب در بدن ممکن است کاشت گرافت مو را دشوارتر کند و با افزایش ترشح، کاهش دید و بیرون آمدن گرافت پیوندی همراه باشد. بیمار می تواند با پزشک مراقبت های اولیه خود در مورد قطع دارو پیش جراحی مشورت کند؛ با این حال، عمل جراحی انتخابی با ریسک حادثه قلبی و عروقی احتمالی ممکن است توصیه نشود. حتی اگر بیمار از داروهای ضد انعقادی جهت پیشگیری مصرف کند، پزشک مراقبت های اولیه وی باید قطع داروها را تایید کند.

بررسی پوست سر (جدول 3.1)

معاینه کامل پوست سر باید به تشخیص نوع آلوپسی، و نیز تعیین اینکه آیا بیمار ​​کاندیدای مناسبی است کمک کند.

جدول 2.1: سؤالاتی برای استخراج سوابق بیمار

دریافت سابقه قبلی کاشت مو

کدام روش برداشت مو از ناحیه بانک مو انجام شده: برداشتن نوار پوستی یا FUE؟

ناحیه کاشت موی بیمار را شناسایی کنید. چند گرافت در این ناحیه قرار داده شده؟

آیا گرافت ها به تعداد کافی سالم مانده اند؟

آیا عوارضی وجود داشته؟ (یعنی اسکار پخش شده)

آیا جنبه هایی از جراحی قبلی وجود داشته که بیمار از آن ناراضی بوده؟

 (FUE: استخراج واحد فولیکولی).

جدول 3.1: معاینه پوست سر

تعیین مقیاس ریزش مو: در دسته بندی همیلتون-نوروود (Norwood-Hamilton) یا لودویگ (Ludwig)

توجه به وجود هرگونه التهاب

توجه به هر گونه شواهدی از ریزش موی همراه با اسکار

بررسی اسکار سابق در ناحیه بانک مو

ارزیابی تراکم ناحیه بانک مو

ارزیابی کیفیت مو

توجه به رنگ مو

ارزیابی شلی پوست سر

افزون بر این، می توان ناحیه برداشت فولیکول های مو را در آن زمان مشخص نمود. همچنین می توان تعداد گرافت هایی را که برای ترمیم ناحیه مورد نظر مورد نیاز است به طور تقریبی تعیین کرد.

ارزیابی ناحیه برداشت

از نظر بالینی، آلوپسی آندروژنتیک یک نوع ریزش موی بدون علامت با الگوی موهای کوتاه و کم پشت و نازک در نواحی مبتلا شده، می باشد. ضخامت موها کم شده، انتهای رنگدانه های مو نازک و کوتاه و کمرنگ می شود. در آلوپسی با الگوی ریزش مردانه بیشتر ریزش موی پیشرونده پیشانی (جلوی سر) و نیز نازک شدن تدریجی جلوی سر و پوست ورتکس (فرق سر) رخ می دهد. اگر این بیماری درمان نشود، صافی و کچلی پوست سر در نواحی مبتلا شده پیشرفت می کند و به همه جای سر پخش می شود. رایج ترین سیستم طبقه بندی مورد استفاده برای ارزیابی ریزش مو با الگوی مردانه، مقیاس همیلتون- نوروود (تصویر 4.1) است. در مقابل، آلوپسی با الگوی زنانه، خط رویش مو (در جلوی سر) با نازک شدن تدریجی و مینیاتوری (کوتاه) شدن فولیکولی در سرتاسر پوست سر حفظ می شود (تصاویر 5.1 A و B). این شرایط ریزش مو به الگوی «درخت کریسمس» که با بخش مرکزی گسترده و ماهیت «نازک و فرانما بودن» مو تشبیه شده است. ریزش مو با الگوی زنانه به ندرت ممکن است به شرایط پیشرونده طاسی و صافی پیشرفت کند. آلوپسی با الگوی زنانه را می توان با استفاده از مقیاس لودویگ طبقه بندی کرد.

تصویر 4.1: مقیاس طبقه بندی همیلتون- نوروود برای ریزش مو با الگوی مردانه.

تصویر 5.1  A و B: یک زن دچار ریزش مو با الگوی زنانه و مقیاس لودویگ نوع III، که حفظ خط رویش موی جلوی سر (A) به همراه کوتاه شدن فولیکول ها و افزایش خالی شدن قسمت مرکزی در پوست جلوی سر (B) را نشان می دهد.

تصویر 5.1  A و B: یک زن 29 ساله برای مشاوره پیوند مو مراجعه کرده است. (A) در دیدار اولیه ظاهرا دچار ریزش مو با الگوی زنانه و مقیاس لودویگ نوع III می باشد. بیوپسی نیز ریزش مو با الگوی زنانه (FPHL) را تایید کرد. (B) با این حال، ظرف 5 ماه مصرف ماینوکسیدیل، موهای وی به وضعیت قبلی اش بازگشت. بنابراین، او تلوژن افلوویوم شبیه به ریزش مو با الگوی زنانه نشان داده بود.

در مورد خانم ها باید فضای کافی برای ایجاد برش ها وجود داشته باشد و گرافت ها بدون برش عرضی فولیکول های موجود مو قرار داده شوند. علاوه بر این، بررسی بیشتر مانند بررسی آزمایشگاهی و بافت شناسی ممکن است هر گونه ارائه غیرمعمولی را گواهی کند.

 باید توجه داشت که آلوپسیِ دارای الگو، متمایز از تلوژن افلوویوم یا  آلوپسی التهابی مانند لیکن پلانوپیلاریس (لیکن پلان) یا آلوپسی سیکاتریکال (central centrifugalcicatricial alopecia) است و در تشخیص آن باید دقت کرد (تصاویر 6.1  A و B).

ارزیابی ناحیه بانک مو

ناحیه بانک مو به منطقه تعیین و طراحی شده با هدف برداشت گرافت های پیوندی گفته می شود. به منظور انجام موفقیت آمیز کاشت مو، تامین موی کافی از ناحیه بانک مو ضروری است. بسیاری از عوامل وجود دارند که تعیین می کنند آیا ناحیه بانک مو برای استخراج گرافت مناسب است یا خیر. جراح باید بتواند گرافت های کافی برای تامین پوشش مورد نظر در ناحیه گیرنده پیوند تهیه کند. علاوه بر این، باید توجه داشت که از استخراج گرافت در ناحیه ای که ممکن است در نهایت، ریزش مداوم و پیشرونده رخ دهد اجتناب شود، چرا که بقا و سالم ماندن این گرافت ها می تواند محدود باشد. علاوه بر این، اگر نوار پوستی برداشت شود و ریزش موی پیشرونده در ناحیه بانک مو رخ بدهد، اسکار خطی (جای زخم برداشت مو) ممکن است قابل مشاهده شود.

منطقه بانک مو «منطقه امن»

تئوری ناحیه بانک مو نشان می دهد که گرافت های برداشت شده از نواحی ای که تحت تاثیر ریزش مو قرار نگرفته اند باید هنگام کاشت در ناحیه گیرنده درگیر، همان تراکم ژنتیکی خود را حفظ کنند و از همین جهت به طور نامحدود به رشد ادامه می دهند. بنابراین، گرافت ها باید از یک ناحیه بانک مو که به ریزش مو در آینده تا حد ممکن ایمن باشد استخراج شوند.

اکثر افراد مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک، دارای یک ناحیه شبیه نعل اسب در امتداد پوست پس سرشان هستند که کمتر احتمال دارد در نهایت تحت تاثیر ریزش قرار بگیرد و با عنوان «ناحیه امن» در نظر گرفته شده است منطقه و جایی است که بیشتر گرافت ها برای کاشت مو استخراج می شوند (تصویر 7.1).

«ناحیه امن» نواری به شکل نعل اسب با پهنای 5 تا 6 سانتی متری تعریف شده که در سراسر پوست پسِ سر کشیده شده و تا پوست قسمت گیجگاهی گسترده شده است. برای ایجاد مرز بالایی این ناحیه می توان با رسم یک خط افقی بین ابعاد بالایی قسمت حلزونی لاله گوش به طور دقیق تری آن را برآورد کرد. تورفتگی های استخوان پس سر یا پشت گردن، مرز پایینی را مشخص می کند. گسترش این نوار زیر این خط به نظر می رسد ریسک جای زخم یا اسکار گسترده را افزایش می دهد. مرزهای جانبی ناحیه امن نباید فراتر از قسمت گیجگاهی بالای قسمت حلزونی لاله گوش باشد. از آنجا که پیشروی کم پشتی و نازک شدن مو ممکن است در نهایت به باقی ماندن اسکار خطی منجر شود، توصیه می شود حدود 2 سانتی متر از مرزهای بالایی و پایینی برداشت شود.

ناحیه سالم و بدون ریزش موی پیشرونده در زنان مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک پراکنده باید با دقت و به درستی شناسایی شود. در آلوپسی «دارای الگو» در زنان، پهنای بخش مرکزی در قسمت پوست جلوی سر در مقایسه با پوست پسِ سر می بایست گسترش یابد. در آلوپسی پراکنده، بخش پسِ سر ممکن است نازک و کم پشت جلوه کند و پوست سر قابل مشاهده باشد. این شرایط یک مانع نسبی برای برداشت گرافت در «ناحیه ایمن» معمول در این افراد است، به دلیل اینکه در آلوپسی پراکنده گرافت ها از قبل شروع به کوچک شدن می کنند و ممکن است به طور نامحدود سالم نمانند. برآورد میزان و درجه ریزش مو در افراد دچار آلوپسی آندروژنتیک امکان پذیر است. به عنوان نمونه، یک مرد 60 ساله با پیشرفت آهسته به سطح آلوپسی نوروود نوع III بعید است که وضعیت بیماری اش به نوروود شدید نوع VI پیشرفت کند.

تصویر 7.1: ناحیه بانک مو

تصویر 8.1: جای زخم (اسکار) واضح و گسترده در پشت سر یک مرد آمریکایی-آفریقایی تبار با مدل موهای بسیار کوتاه

به همین ترتیب می توان فرض کرد که یک مرد جوان 22 ساله مبتلا به ریزش موی نوروود نوع III در معرض خطر بالای پیشرفت به مرحله آلوپسی نوروود نوع VI قرار دارد. این افراد، کاندیدای خوبی برای برداشت نوار پوستی نیستند چرا که اسکار خطی (جای زخم ناشی از برداشت فولیکول های مو) در آنها قابل مشاهده خواهد بود. علاوه بر این ممکن است سالم ماندن گرافت های پیوندی محدود باشد.

بررسی ناحیه بانک موی قبلی

بسیاری از بیماران، جراحی پیوند موهای قبلی را تجربه کرده اند. اگر قبلا برداشت نوار صورت گرفته، اسکارهای قبلی باید بررسی شود. هرگونه عارضه شامل باز شدن زخم، عفونت، اسکار گسترده یا ایجاد کلوئید (تصویر 8.1). باید مورد توجه و بررسی قرارگیرد.

علاوه بر این، ناحیه بانک مو باید از نظر تامین کافی برای کاشت و اطراف زخم قبلی از نظر شلی پوست ارزیابی شود. جراحی بعدی ممکن است در ناحیه ای که جای زخم قبلی هست انجام شود. فولیکولهایی که در اطراف فیبروز و زخم کاشت می شوند، به اندازه کافی ممکن نیست سالم بمانند. اگر استخراج واحد فولیکولی (FUE) قبلا انجام شده باشد، ناحیه بانک مو باید برای وجود احتمالی اسکارهای آتروفیک با لکه های کم رنگ (hypopigmented macular scarring) مورد بررسی قرار گیرد. همچنین ممکن است با روش FUE بیش از حد برداشت صورت گرفته باشد، و ظاهری کم پشت و شبیه بید خوردگی (اسکار) در ناحیه بانک مو ایجاد شده باشد.

تراکم ناحیه بانک مو

تراکم مو با تعداد واحدهای فولیکولی در هر سانتیمتر مربع در مقابل مو در هر سانتیمتر مربع تعریف می شود. روش ها و ابزارهای متعددی برای تخمین تراکم ناحیه بانک مو وجود دارد. یک روش آسان، شمارش تعداد واحدهای فولیکولی در 0.25سانتی متر مربع ناحیه و ضرب آن در چهار است، که تایید می کند تراکم در سراسر ناحیه بانک مو یکنواخت نیست. کاندیدای ایده آل کاشت مو دارای تراکم ناحیه بانک مو از حداقل 70 تا90 واحد فولیکولی در هر سانتی متر مربع است. تراکم کمتر از 40 واحد فولیکولی در هر سانتیمتر مربع تامین بانک موی ضعیف در نظر گرفته می شوند.

کیفیت مو

کیفیت و ضخامت مو نیز یک ویژگی مهم برای ارزیابی است. کیفیت مو بر روی درک تراکم نتیجه نهایی زیبایی تاثیر می‌گذارد. هر فولیکول موی بزرگتر از 70 میکرون، موی ضخیم در نظر گرفته می شود. موهای ضخیم و فر، پوشش بیشتری نسبت به موهای صاف و نازک ایجاد می کنند. یک فرد با موهای نازک و صاف ممکن است دو برابر گرافت های پیوندی برای همان تراکم نیاز داشته باشد (تصویر 9.1 A و B). در مقابل، افراد دارای موهای ضخیم و مجعد با نواحی بانک موی محدود، خوش شانس به نظر می رسد زیرا آنها برای ارائه پوشش کافی در ناحیه گیرنده پیوند خود به تعداد زیادی گرافت مو نیاز ندارند. این مفهوم می تواند برای نمونه در بیماران آلوپسی سیکاتریکال (CCCA) مفید باشد. برای ایجاد تراکم افزایش یافته در افراد با موهای نازک و وز، تعداد بیشتری گرافت واحد فولیکولی بزرگتر 3-4 تایی را می توان در ناحیه گیرنده، پیوند زد. علاوه بر این، زنان دارای موهای فر و وز نباید پس از عمل کاشت مو از صاف کننده های شیمیایی استفاده کنند، چرا که به طور قابل توجهی تراکم مورد نظر را کاهش می دهد.

انعطاف پذیری یا شلی پوست سر

انعطاف پذیری پوست سر نیز یکی از عوامل تعیین کننده تامین ناحیه بانک مو در روش برداشت نوار است. عامل خطر عمده برای اسکارهای گسترده هیپرتروفیک ،کشیدگی زخم است.

تصویر 9.1  A و B: (A) موهای خاکستری، نازک و صاف بر روی پوست روشن را نشان می دهد. (B) موهای مشکی، مجعد، ضخیم در پوست تیره تر را نشان می دهد.

در صورت وجود شلی و کشش بیشتر پوست سر ممکن است نواری پهن تر و به صورت امن تر و گرافت های بیشتری استخراج شود.

حفظ حداکثر عرض نوار پوستی کمتر از 1 سانتیمتر خطر گسترش زخم یا اسکار را کاهش می دهد. با این حال، اگر پوست سر سفت باشد و یا نوار پوستی به پهنای بیش از 1 سانتی متر مطلوب است، سپس ارزیابی شلی پوست سر به درستی تضمین شده است.

فرمول مایر-پل (Mayer-Pauls) یک اندازه گیری مفید از کشش پوست سر است و برای تعیین پهنای ناحیه بانک مو استفاده می شود. جراح انگشت شست و انگشت اشاره خود را 5 سانتیمتر جدا از هم قرار می دهد و پوست سر را به هم می فشارد. درصد تغییر فاصله اصلی تا فاصله فشرده شده اندازه گیری می شود (D) (جدول 4.1).

رنگ مو

رنگ موی ناحیه بانک مو یا اهدا کننده ممکن است بر روی برش گرافت ها و نیز نتیجه نهایی عمل زیبایی تاثیر بگذارد. با در نظر گرفتن برش، به سختی می توان کل مسیر زیر جلدی موهای خاکستری، به ویژه اگر مجعد باشد شناسایی کرد، و این امر منجر به افزایش مراحل اجرای آماده سازی گرافت ها و کاشت می شود. این مشکل ممکن است با رنگ آمیزی فولیکول ها به کمک داروی ویوله دو ژانسین (ژنتیان بنفش) رفع شود.

حتی با تراکم کافی پیش بینی شده در ناحیه گیرنده پیوند، بر روی افراد با موهای خیلی تیره و پوست سر خیلی روشن ممکن است نتیجه یک تراکم بسیار کم پشت یا کم باشد. موهای تیره می توانند پوست سر روشن را مشخص کنند، که باعث می شود اثر عمل کاشت بیشتر قابل مشاهده باشد. علاوه بر این، هر گونه عوارضی در ناحیه گیرنده پیوند مانند تورفتگی، خط رویش موی صاف یا تغییرات بافتی می تواند قابل توجه باشد. بنابراین، بیماران با رنگ پوست بسیار روشن توصیه می شود که موهایشان را با رنگ روشنتر رنگ کنند. در مقابل، افرادی که پوست تیره تر دارند باید رنگ موهایشان را با رنگ تیره تر حفظ کنند. در حالت ایده آل، هر چه رنگ مو نزدیک به رنگ پوست سر باشد، مشکل مشخص بودن موهای کاشته شده در ناحیه گیرنده کمتر خواهد بود.

مفاهیم مهم برای ناحیه بانک مو

• یک کاندیدای پیوند موی ایده آل دارای بانک موی تامین کننده برای پوشش ناحیه گیرنده پیوند می باشد.
• زخم بانک موی قبلی در صورت وجود، باید بررسی شود.
• تراکم ناحیه بانک مو و کیفیت یا ضخامت مو، تراکم نهایی مورد انتظار در کاشت را تعیین می کنند.
• در صورتی که برش و برداشت نوار پوستی صورت گرفته، کشش پوست سر باید ارزیابی شود.
• رنگ مو در پوست روشن باید روشن تر بوده و در پوست تیره، تیره تر باشد.

جزئیات لازم برای بررسی بیمار: دستورالعمل ها و موارد قبل از عمل باید با بیمار انجام و بررسی شود (جدول 5.1). اگر بیمار روش استخراج واحد فولیکولی را انتخاب کند، باید قبل از عمل در مورد برش و برداشت موها مشاوره شوند. به طور معمول، یک نوار بزرگ 5-6 سانتی متری برای برداشت مو از ناحیه بانک مو باید بریده شود. با این حال، بسته به طول اصلی، ممکن است چند هفته طول بکشد تا موها دوباره رشد کنند.

جدول 5.1: موارد قبل از عمل

رضایت بیمار بررسی شود

عکس های قبل عمل گرفته شود

آسپرین در صورت مصرف، قطع شود

مصرف ماینوکسیدیل یک هفته قبل از عمل قطع شود

مو، در صورت نیاز کوتاه شود

جدول 7.1: موارد پس از عمل

پانسمان، روز بعد از عمل برداشته شود

ناحیه گیرنده کاشت به آرامی با شامپو شستشو شود

پردنیزون خوراکی با دوز mg 40، تا 3 روز در صورت لزوم برای کاهش ورم پوست

ویکودین تا 7 روز

آنتی بیوتیک های بعد از عمل به مقدار مورد نیاز

در صورت برداشت نوار پوستی، بخیه ها یا نخ ها در طول 7 روز برداشته می شود

گرافت های مو ممکن است 2 تا 3 هفته پس از عمل بریزند

استفاده از ماینوکسیدیل و یا تحریک با نور لیزری کم توان برای بهبود احتمالی رشد و کاهش خطر تلوژن افلوویوم بعد از عمل به میزان مورد نیاز

برای کنترل ریزش موی مداوم و پیشرونده، مصرف داروها را شروع کنید

برای تاثیر کامل عمل زیبایی کاشت باید 9 تا 18 ماه بعد از عمل صبر کرد

 از این جهت، بیماران ممکن است بپذیرند کل سرشان تراشیده شود و یا فقط موهای قسمت کوچکی از پشت سرشان را بتراشند و با موهای اطراف، ناحیه بانک مو را بپوشانند. از طرف دیگر، ممکن است بخواهند موهایشان را چند سانتیمتر بلندتر نگه دارند تا ناحیه تراشیده شده را بپوشاند.

جزئیات عمل جراحی نیز باید با بیمار مطرح شود. بیمار باید بداند پیوند مو یک عمل سرپایی است تحت جراحی بی حسی موضعی و توسط جراحان و تیم تكنسین ها انجام می شود. این بحث باید شامل نوع روش مورد استفاده برداشت از ناحیه بانک مو، چگونگی تهیه گرافت ها و قرارگیری آن ها در برش ها و مدت زمان تقریبی عمل کاشت باشد. همه خطرات و عوارض احتمالی نیز باید توضیح داده شود (جدول 6.1).

بقا و سالم ماندن گرافت ها بستگی به جنبه های فنی جراحی و نیز مراقبت بعد از عمل دارد. گرافت های پیوندی باید از تروما یا ضربه محافظت شده و دلمه های چسبنده نباید دستکاری و کنده شوند. بنابراین، بررسی‌های کامل مراقبت های بعد از عمل و موارد مورد انتظار حائز اهمیت است (جدول 7.1).

به طور خلاصه، مشاوره و ارزیابی قبل از عمل، عوامل تعیین کننده ای در موفقیت پیوند مو به شمار می روند. نتیجه نهایی باید طبیعی باشد و بسته به میزان تامین ناحیه بانک موی فرد، کیفیت و ضخامت مو و کنترل ریزش موی پیش رونده تعیین می شود (جدول 8.1).

جدول 6.1: خطرات احتمالی و عوارض ناشی از پیوند مو

فولیکولیت

کیست

باز شدن زخم

عفونت

درد نوروپاتیک ناشی از برداشت نوار پوستی

نکروز ایسکمیک در ناحیه گیرنده پیوند مو- در شرایط تراکم زیاد مو و در سیگاری ها احتمال خطر افزایش می یابد

ظاهر غیر طبیعی

احتمال ضعیفِ سالم ماندن گرافت مو

جدول 8.1: مفاهیم کلیدی

کاشت مو باید طبیعی باشد

گرافت ها با توجه به تئوری ناحیه بانک مو، زنده و سالم می مانند

دو روش برداشت وجود دارد: برداشت نوار پوستی در برابر روش FUE

برداشت نوار پوستی باعث ایجاد اسکار قابل مشاهده و خطی می شود

در روش FUE، یک ناحیه بزرگ تراشیده می شود که با خطر اسکارهای پخش شده، کمرنگ شده و لکه لکه همراه است

تامین ناحیه بانک مو محدود است

تراکم مورد انتظار عملکردی است شامل تراکم گرافت های کاشته شده و کیفیت و ضخامت مو

نتیجه خالص عمل زیبایی، تعداد گرافت های کاشته شده منهای ریزش موی پیشرونده

    (FUE: استخراج واحد فولیکولی).

در نهایت اگر بیمار تصمیم به انجام عمل بگیرد، یک بسته با دستورالعمل کامل قبل و بعد از عمل، نسخه های داروهای پس از عمل و یک فرم رضایت کامل برای وی ارسال می شود. بیماران در صورت هر گونه نگرانی قبل از عمل تشویق به تماس می شوند.