تاریخچه کاشت مو طبیعی

استفاده از  فلاپ های پوست سر، که در آن قسمتی از بافت پوست سر با جریان خون اصلی خود به قسمت  طاس سر منتقل می شود،  به قرن 19 برمی گردد. در سال 1897، مناهم هودارا با موفقیت موی کاشته را از مناطق سالم پوست سر به جوشگاههاییدر سر منتقل کردند که طاس مانده بود. [تکنیک های پیوند مدرن در ژاپن در دهه 1930 آغاز شد،] که در آن جراح با استفاده از پیوندهای کوچک، و حتی پیوندهای “واحد فولیکولی” به مناطق آسیب دیده ابرو و مژه ها جایگزین می شدند. اما برای درمان طاسی انجام نمیشد. تلاش های آنها در آن زمان توجهی را در سراسر جهان جلب نکرد، و صدمات جنگ جهانی دوم پیشرفت های آنها را برای دو دهه دیگر محدود کرد.

دوران مدرن پیوند مو در جهان غرب در اواخر دهه 1950،شروع شدزمانی که متخصص پوست نورمن اورنتریخ انجام پیوند را در افراد مبتلا به طاسی آندرو ژنتیک یا مردانه انجام داد.  پیش از این تصور می شد که موی پیوند نمی تواند بیشتر از موی اصلی در محل “گیرنده” رشد کند. اورنتریخ نشان داد که چنین پیوندهایی قابلیت رشد دارند زیرا موهای جدید رشد کرد و درست همانند محل اصلی خود دراز شدند.

کاشت مو

با پیشرفت نظریه سلطه دهنده، والتر پی. آنگر، ام. دی. پارامترهای “منطقه اهدا کننده امن” را تعریف کرد که از آن دائمی ترین فولیکول های مو می توانستند برای پیوند مو استخراج شوند. موی پیوندی فقط در محل جدید خود رشد می کند تا زمانی که مکان اصلی خود را بیابد، این پارامترها همچنان به عنوان مبنای اساسی برای برداشت فولیکول مو بکار می روند، خواه با استفاده از روش نواری جراحی کاشت fut یادانه دانه ای غیرجراحی Fit.
دربیست سال بعدی جراحان روی پیوند گرافتها یا همان واحدهای فولیکولی موی کوچکتر کار کردندکه قطر آنها بین2 تا 4میلی متر بود ولی ظاهری عروسکی در منطقه کاشت ایجاد میکرد و زیاد موفقت آمیز نبود.
در دهه 1980، برداشتن با روش جراحی  و نواری کاشت fut شروع به جایگزینی روش برداشت دانه دانه ای با پانچهای بزرگ نمود، و کارلوس آبل در برزیل  روی پیوند گرافتهای کوچکتر ولی با تعداد زیاد کارکرد و مطرح شد و در آمریکا راسمن روش کاشت گرافتهای خیلی کوچک و با تعداد بالا در یک جلسه را ابداع نمود.
در اواخر دهه 1980، بی. ال. لیمر استفاده از استریو میکروسکوپ را برای جدا کردن فولیکولهای مومطرح کرد.
روش پیوند موی واحد فولیکولیfit همچنان در حال تکامل است، بیشتر اصلاح شده و تهاجم به حداقل رسیده. اندازه برش های پیوند کوچکتر و ظریفترشده اند. این برش های کوچکتر و کمتر تهاجمی جراحان را قادر به قرار دادن تعداد بیشتری از پیوندهای واحد فولیکولی در  منطقه می کند.

با “استانداردهای جدید fit، بیش از 50 گرافت یا پیوند واحدهای فولیکولی می تواند در هر سانتی متر مربع در زمان مناسب برای بیمار قرار داده شود. جراحان نیز توجه بیشتر به زاویه و جهت گیری پیوندهای اختصاص داده شده کرده اند.

روش های پژوهش و آینده

پیوند مو

سلول های بنیادی و سلول های پاپیلای پوستی در فولیکول های مو کشف شده است. پژوهش درباره این سلول های فولیکولی ممکن است به موفقیت در درمان طاسی از طریق تکثیر مو ، که همچنین به عنوان شبیه سازی مو شناخته شده، منجر شود.